หมู่บ้านที่สืบเชื้อสายชาวลาวครั่ง ลงหลักปักฐานตั้งแต่ครั้งสมัยรัชกาลที่ 3 บนป่าดอนชายทุ่งนอกเมืองเก่าอู่ทอง ใครผ่านไปมาพอได้พักหลบร้อน จึงถูกเรียกว่า “บ้านดงเย็น” ชาวชุมชนรวมตัวกันในรูปวิสาหกิจชุมชนวนเกษตร ให้บรรดานักท่องเที่ยวรุ่นใหญ่มาปลูกผักอินทรีย์ เพาะเห็ดและต้นอ่อนทานตะวัน เลี้ยงไก่ไข่อารมณ์ดี เลี้ยงไปร้องเพลงไป ทำปุ๋ยขี้ไส้เดือน สนุกไปตามจังหวะ ความเชี่ยวชาญคนละอย่างสองอย่างจนเกิดเป็นชุดความรู้ที่นำไปใช้ได้จริง ยืดเส้นยืดสายเก็บผักสดจากสวนและลงมือเข้าครัว เคาะกระทะ โขลกน้ำพริก จัดสำรับอาหารพื้นบ้านสำหรับมื้อเที่ยง อิ่มหนำเสริมกำลังแล้ว ถกแขนเสื้อขึ้นให้พร้อมกับกิจกรรมสร้างคุณค่าให้ข้าวอินทรีย์และทำเต้าหู้โบราณ เรียนรู้วิถีวัฒนธรรมและกิจกรรมน่ารักอย่างการทำยาดมหัวโต ใบหน้ายิ้มแย้มของชาวชุมชนแสนใจดี ได้เปลี่ยนหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่แสนจะธรรมดาให้กลายเป็นแหล่งเรียนรู้เปี่ยมเสน่ห์ไปได้อย่างไม่น่าเชื่อ